ย้อนกลับไปช่วงศตวรรษที่ 16 – 20 ที่ประเทศฝั่งยุโรปต่างแข่งกัน “ล่าอาณานิคม” โดยเฉพาะประเทศอังกฤษที่ล่าอาณานิคมไป 50 กว่าประเทศเลยทีเดียว
และสิ่งที่ได้จากการเป็นประเทศอาณานิคม คือได้รับทั้งวิทยาการใหม่ๆ ความรู้ใหม่ๆ และที่สำคัญคือภาษาใหม่ ที่ใช้สื่อสารระหว่างคนอังกฤษกับคนพื้นเมือง
จากข้อมูลข้างต้น เท่ากับว่าในสมัยนั้นจะมีชาติที่ใช้ภาษาอังกฤษปาเข้าไปแล้ว 50 กว่าประเทศ แถมประเทศส่วนใหญ่ยังเป็นแหล่งทรัพยากรอีกด้วย ฉะนั้นจึงมีหลายประเทศนักล่าอาณานิคมเข้ามาติดต่อขอแลกเปลี่ยนทางการค้ากับประเทศอาณานิคมของอังกฤษเยอะมาก
เมื่อมีการค้าร่วมกัน สิ่งที่ตามมาคือการกำหนดภาษาที่ใช้ในการสื่อสาร และเมื่ออังกฤษเป็นเจ้าของทรัพยากร อังกฤษย่อมมีสิทธิขาดที่จะกำหนดภาษาที่ใช้ในการสื่อสารได้ และนั่นจึงเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ภาษาอังกฤษกระจายไปอย่างกว้างขวางขึ้นแม้การล่าอาณานิคมจะสิ้นสุดลงแล้วก็ตามที
เมื่อมาถึงยุคนี้สมัยนี้ที่โลกทั้งใบเชื่อมเข้าหากันอย่างแท้จริง ไม่ว่าจะด้วยการศึกษา เศรษฐกิจ หรือจะด้วยอะไรก็ตามแต่ สิ่งที่ต้องมานั่งคิดกันก็ยังไม่พ้นเรื่องภาษากลางที่ต้องในการสื่อสารอยู่ดี และแน่นอนว่าคงไม่มีภาษาไหนอีกแล้วละที่คนทั้งโลกส่วนใหญ่ยอมรับเข้าใจ และสามารถใช้สื่อได้ นอกจากภาษาอังกฤษ
ข้อมูลจาก: spokedark